یک روزنامه عبریزبان نوشت؛ طرح اسرائیل و آمریکا برای کوچاندن مردم غزه به عراق، مصر، ترکیه و یمن
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۰۱۴۱۳
به گزارش قدسآنلاین، روزنامه «اسرائیل هیوم» چاپ قدس اشغالی، امروز (جمعه) در گزارشی از طرح اسرائیل و آمریکا برای انتقال ساکنان غزه به چهار کشور ترکیه، مصر، عراق و یمن در ازای مشوقهای اقتصادی برای این کشورها خبر داد.
این روزنامه نوشت که طرح مذکور به اطلاع مقامات بلندپایه حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا در مجلس نمایندگان و سنا رسیده و با موافقت آنها مواجه شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این طرح بر مبنای تشویق ساکنان غزه برای خروج از این منطقه و سفر به دیگر کشورهاست و آنگونه که اسرائیل هیوم مدعی شده، قرار نیست، اجباری در کار باشد. مجموعا چهار طرح در دست بررسی است که طبق آن مشوقهایی هم برای ساکنان غزه و هم کشورهای مقصد در نظر گرفته شده است.
هرچند دولت آمریکا در مراحل اولیه جنگ اعلام کرد که با آوارگی اجباری مردم غزه مخالفت خواهد کرد، اما اظهارات رسمی نشان میدهد که دولت «جو بایدن» با خروج داوطلبانه مخالفت نخواهد کرد.
«اسرائیل هیوم» با افشای طرح فوق نوشت که «جوی ویلسون» نماینده آمریکایی مبتکر اصلی این طرح است؛ طرحی که طبق آن آمریکا ارائه کمکهای اقتصادی به مصر، ترکیه و یمن را مشروط به استقرار ساکنان غزه در این کشورها میداند.
در ادامه گزارش اسرائیل هیوم آمده است: «این طرح به حل این مشکل بستگی دارد که حماس اجازه خروج ساکنان غزه را بدهد و مصر نیز مرزهایش را به روی آنها باز کند؛ آنطور که جوی ویلسون، مالک این طرح میگوید، تنها راه اخلاقی این است که اطمینان حاصل کنیم مصر مرزهایش را باز میکند و به مردم غزه اجازه میدهد تا از کنترل اسرائیل و حماس فرار کنند».
به گفته «جوی ویلسون» دولت مصر میتواند از کمک ۱.۳ میلیارد دلاری آمریکا برای پناهندگانی که از غزه وارد این کشور میشوند، هزینه کند.
این نماینده آمریکایی افزود: «مصر نباید تنها کشوری باشد که پناهندهها را میپذیرد، عراق و یمن حدود یک میلیارد دلار کمک خارجی آمریکا دریافت میکنند و ترکیه بیش از ۱۵۰ میلیون دلار دریافت میکند، هر یک از این کشورها به اندازه کافی کمک خارجی دریافت میکنند، هر کدام از آنها جمعیت بالایی دارند که مشکلی با پذیرش پناهندگانی کمتر از یک درصد جمعیتشان نخواهند داشت».
صاحبان این ابتکار از دولت آمریکا میخواهند که به مصر، عراق، یمن و ترکیه کمکهای مالی به شرط پذیرش تعداد معینی از پناهندگان اختصاص دهد.
این طرح همچنین بر روی برنامه سومی به نام «غزه برای جهان - جنبش مهاجرت بشردوستانه برای ساکنان نوار غزه» کار میکند؛ این طرح را «امیر ویتمن» از اعضای حزب لیکود (حزب حاکم اسرائیل) تدوین کرده است.
ویتمن در گفتوگو با روزنامه «اسرائیل هیوم» گفت: «صحبتهای زیادی در کنست و طرفهای بینالمللی از جمله در مجلش نمایندگان و سنای آمریکا در این باره میشود، حساسیتها و پیچیدگیهای زیادی وجود دارد، باید با آرامی کارها انجام شود. هر میزان که تلاش و اراده اسرائیل در این مسیر روشنتر باشد تأثیر بیشتری بر عوامل بینالمللی میگذارد».
این روزنامه اسرائیلی پیش از این نیز از طرح جدیدی در کنگره آمریکا پرده برداشته بود که طبق آن کمکهای مالی کلان به تعدادی از کشورهای عربی به رهبری مصر در ازای پذیرش پناهجویان از غزه اختصاص داده میشود. طبق آن طرح یک میلیون نفر در مصر (۰.۹ درصد از جمعیت مصر)، نیم میلیون نفر در ترکیه (۰.۶ درصد از ترکها)، ۲۵۰۰۰۰ نفر در عراق (۰.۶٪) و ۲۵۰۰۰۰ نفر در کشور یمن (۰.۷۵ درصد جمعیت یمن) مستقر میشوند.
با تمامی این تفاسیر اما دولتهای مصر و اردن بیش از یک بار اعلام کردهاند که هرگونه کوچ اجباری ساکنان غزه به این کشورها به منزله اعلان جنگ علیه آنها خواهد بود. تغییر ترکیب جمعیتی غزه و تکرار موج جدید آوارگان همانند سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ موضوعی است که کشورهای اسلامی بارها در خصوص آن هشدار جدی دادهاند.
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: رژیم صهیونیستی طوفان الاقصی غزه اسرائیل اسرائیل هیوم ساکنان غزه طبق آن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۰۱۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالشهای فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلینو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک میکشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلینو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابانهای نه چندان پر زرق و برق دهلینو دوخته بود. همه میدانستند که چکشهای نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافقهای اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بیتاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل میکرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگیها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابیهای پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتلهای بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میزهای سالن بزرگ تشریفات کاخ نخستوزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهایشان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر میدهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه میکند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن میدارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته میشوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سالها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر میشود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بیقرار با آن مسجد با نمازگزارهای مخلص بیشمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ میشود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکلهای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. میگویند با راهاندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراهها، راهآهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بارها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش مییابد. یعنی کالاهای ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیریناپذیر اروپایی میرسد. اما این تمام مطلب نیست. آنگونه که میدل ایستای میگوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راهآهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطارهایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدورهایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمینکننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر میشود ابرکشتیهای کانتینری با میلیونها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنجهای ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالیترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کردهاند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.